هر کسی که در پارکهای شهر قدم زده باشد مطمئنا روی نیمکت ها ، افراد مسنی
را مشاهده میکند که با چشمانی خسته از گذر روزگار و تنی فرتوت و خم شده از ناملایمات
روزگار و سختی های کار نشسته اند . همانهایی که هیچگاه از سختی کارشان در این
سالیان تلخ شکوه نکرده اند . صبح زود از کار خارج شده و در غروب خورشید با بدنی
خسته و کوفته و زخم خورده به خانه بازگشته اند . زیرا که روزی رسان خانه شان
بودند. ولی وای به روزی که بعد از گذشت این همه سخنی وناملایمات هنوز که هنوزه
آنها نتوانسته اند به حقوقشان برسند .
جمعیت ایران بدلیل کاهش رشد جمعیت طی سالهای اخیر در حال پیرشدن است .
همین موضوع نشان می دهد که در آینده ای نزدیک ، ایران با مسئله افزایش قابل توجه
تعداد مستمری بگیران و بازنشستگان روبرو خواهد شد و تامین منابع مالی برای پرداخت
این اعتبار از ضرورتی انکار ناپذیر برخوردار است.
چشم اندازی که این رژیم برای بازنشستگان شریف این میهن در نظر داردچیزی
غیر از آوارگی یا زندگی مشابه آن نیست به این جهت بازنشستگان علیه غارتگری مستمر
از حقوقشان زبان به اعتراض گشوده اند.
جامعه بازنشستگان نه توان آن را دارند که مثل کارگران و معلمان وسایر
مزدبگیران شغل دومی هم داشته باشند و نه شغلی دارند که با اضافه کاری بتوانند
اندگی به دریافت ماهیانه خود بیفزایند.
اعتراضات بازنشستگان بصورت هم
عرض در سایر شهرهای میهن جریان دارد که نشان از وضعیت وخامت آنها دارد.
در کشوری که نان تنها قوت لایموت مردم محروم کشورمان است حالا با گرانی
نان وضعیت اقتصادی بازنشستگان باز هم بدتر شده است.
این دردمندان سالخورده که بیشتر از 30 از عمرشان
را صرف راه انداختن چرخ اقتصاد کشور کرده اند برای گذران زندگی خود چه باید بکنند؟
بدون شک باز نشستگان دیروز بپاخاستگان امروز هستند و در این مسیر هم پشتوانه
جوانان بپاخاسته ایران که را که از فقر وبیکاری وسرکوب آخوندها بجان آمده اند را
بهمراه خود دارند.
 |
| ایران - تجمع اعتراضی بازنشستگان |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر